Na bijna dertig jaar gewerkt te hebben bij de overheid heb ik in 2017 (uit)eindelijk het besluit genomen om mijn droom echt te volgen. Ik heb misschien wel de grootste stap in mijn leven gezet door mijn veilige baan als inkoper in te ruilen voor professioneel fotograaf. In de afgelopen 15 jaar heb ik mij gespecialiseerd in portretfotografie en flitsfotografie. Maar behalve fotograferen, vind ik het geweldig om mensen enthousiast te maken voor fotografie. Met mijn jarenlange ervaring als tactisch inkoper, waarin ik talloze aanbestedingstrajecten heb georganiseerd, ben ik begin 2010 gestart met het organiseren van workshops, fotoreizen en trainingen. Niet alleen het leveren van een goede foto, maar mensen verbinden door fotografie. Het bleek een gouden greep en zo kwam mijn oorspronkelijke opleiding "sociaal cultureel werk" toch nog van pas. Inmiddels heb ik 24 fotoreizen op mijn CV staan en heb ik heel wat mensen verslaafd gemaakt aan fotografie. Het aanbod workshops en cursussen is nog steeds groeiende.

 

Mijn passie voor fotografie ontstond al in mijn kinderjaren. Met dank aan mijn oudste broer, kreeg ik op vroege leeftijd al de mogelijkheid om een keer te spelen met een echte camera. Ik was binnen no time verkocht en op mijn 12e kocht ik al mijn allereerste echte camera. Een Practica B200. En zo struinde ik langs de Hollandse IJssel, vlakbij mijn geboorteplaats, op zoek naar mooie fotospots. Na mijn studie Sociaal Cultureel werk ben ik gaan reizen. Met name in de jaren negentig heb ik een aantal grote reizen gemaakt naar o.a. Venezuela, Costa Rica, Indonesië, Sri Lanka en Thailand. Mijn Practica had ik inmiddels ingeruild voor een Canon Eos camera en hij werd mijn grootste reisvriend. Steeds op zoek naar bijzondere momenten om mijn liefde voor de mens en natuur vast te leggen. 

  

Na de periode van reizen kwam de fotografie op een lager pitje te staan. Trouwen, kinderen, verhuizen en werken waren de meest voorname oorzaak. (waarschijnlijk herkenbaar voor velen?) Maar gelukkig laaide met de komst van het digitale tijdperk de liefde voor fotografie weer volkomen op. Ik kocht een Nikon D40 en verslond alles wat maar met digitale fotografie te maken had. Ik was weer zo verliefd geworden op fotograferen, dat ik besloot om alle fotocursussen die er in de buurt te vinden waren te gaan volgen. Uiteindelijk heb ik in 2009 het besluit genomen om echt serieus (semi)professioneel aan de slag te gaan als fotograaf. Vakdiploma gehaald, KVK- inschrijving en mij gespecialiseerd in mensenfotografie. In het begin werkte ik nog met een heuse bouwlamp van de Gamma! Maar gelukkig kreeg ik de wind in de rug zodat ik de bouwlamp al snel kon omruilen voor een studiolamp.

 

In 2013 kwam eigenlijk het keerpunt. Ik liep tegen een burn-out aan en werd met mijn neus op de feiten gedrukt dat er iets moest veranderen. Ik herinner mij nog dat de bedrijfspsycholoog mij adviseerde om veel te wandelen en te fotograferen. Fotografie als geneesmiddel. Het sprak mij bijzonder aan. Na een intensief proces van wikken en wegen  heb ik de keuze gemaakt om mijn hart te volgen. Als er niets mooier is om met mijn camera te werken en mensen enthousiast te maken voor fotografie, dan moet ik er voor gaan. Ik veranderde mijn bedrijfsnaam in Beeldconnect. Die naam is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Het omvat precies waar ik voor sta en wie ik ben. Behalve fotograaf wil ik ook mijn kennis delen. Organiseren van workshops en cursussen voor particulieren en de zakelijke markt. En zo heb ik de afgelopen jaren heel veel tijd gestoken in  het ontwikkelen van workshops en cursussen. Alle workshops en cursussen heb ik op een rijtje gezet als apart onderdeel van Beeldconnect.  Onder de naam Fotoschool Den Haag staat alles netjes gerangschikt met een eenvoudige manier om de workshops direct te boeken. 30 jaar bij de overheid betekent ook dat je alle veranderprocessen, teambuildingstechnieken en paintball-uitjes wel een keer gezien hebt. Maar gek genoeg nooit iets met fotografie. En dan natuurlijk de fotoreizen. Drie keer per jaar (en hopelijk binnenkort vier keer per jaar) organiseer ik een fotoreis naar de Vogezen. Met een kleine groep fotograferen in een prachtige omgeving. Mensen een onvergetelijke week fotografie bezorgen, dat is echt het leukste wat er is. 

Tja, ik heb eigenlijk gewoon het mooiste beroep ter wereld. 

 

Marcel van Berkel